Gılgamış'ta Nuh Tufanı

Gılgamış, Louvre Müzesi
https://en.wikipedia.org/wiki/Gilgamesh

BİRİNCİ TABLET

Yerin dibindeki suyun kaynağını görenin öyküsünü

dinle, yurdum! 

Dünyada her şeyi bilen adamın adını ünlendireyim: 

onun görmediği hiçbir şey yoktur. 

Dünyanın bütün bilgeliklerini bilip torunlarına bırakan 

bir adamdır. 

Gizleri görüp bunların perdesini yırtan 

bir adamdır. 

Tufandan önce olanın haberini getirdi. 

Uzun yoldan gelip yorgun düştü; ama gücünü yitirmedi. 

Bütün çektiklerini bir anıt taşına kazıdı.

…..

[Böyle başlar destan. 11. Tablette bizim Nuh Tufanı diye bildiğimiz  olay anlatılır. Nuh’un adı Utnapiştim olarak geçer.]

ON BİRİNCİ TABLET

 Gılgamış ona, uzaktaki (102) Utnapiştim'e dedi:

"Utnapiştim, sana bakıyorum, biçimin başka değil;

benim gibisin. Evet, benden ayrı değilsin, benim gibisin!

 Senin yüreğin savaş için yaratılmıştır! Nasıl oluyor

da böyle sırt üstü yatıyorsun? Anlat! Tanrıların toplantısında

yaşamı aramaya nasıl karar verdin?"

Utnapiştim ona, Gılgamış'a dedi:

 "Gılgamış, sana gizli bir şey açayım. Tanrıların gizini

söyleyeyim: Şurippak (103), senin bildiğin bir kent,

Fırat'ın kıyısındadır. Bu kent çok eskiden varken,

tanrılar bu kentin yanındaydılar. Tanrıların aklına bir tufan

yapmak geldi. Bunların babaları soylu Anu, hükümdarları

yiğit Enlil, büyük vezirleri Ninurta, su yolcuları Ennagi

ve Bilge Ea [Enki] da onların toplantısında yer aldı. 

Ea, Tanrıların verdikleri kararı, kamıştan bir çite anlattı:

"Kamış çit, kamış çit! Duvar, duvar! Kamış çit dinle,

duvar anımsa (104)! Şurippaklı Ubar-Tutu'nun (105)

oğlu (106), evi sök. Bir gemi yap. Serveti bırak. Yaşamı

ara! Mülkten nefret et! Canını kurtar! Canlı yaratıkların

her türünden geminin içine yükle. Yapacağın geminin

her yanı uyumlu bir ölçüde olsun. Onun eni ve

boyu bir ölçüde olsun. Yağmura karşı onun her yanına

bir çatı kur."

Ben, bunu anlar anlamaz Ea'ya, efendime dedim:

 "İyi, anlaşıldı efendim. Şimdi bana ne dedinse iyi

dikkat ettim. Ben yapacağım. Fakat, kent halkı ve yaşlılar

sorarsa ne diyeyim?"

Destanın 5 nolu tableti. Süleymaniye Müzesi Irak, 
https://en.wikipedia.org/wiki/Gilgamesh

Ea, konuşmak için ağzını açıp bana, kölesine dedi:

"Be adam, insanlara şöyle dersin: Sanırım Enlil benden nefret etmeye başladı. Bunun için sizin kentinizde artık kalmayacağım. 

Enlil'in toprağına artık ayak basmayacağım. Apsu'ya (107) inmek istiyorum. Orada

beyim, Ea'nın yanında kalacağım. Ea, üzerinize bir bereket

yağmuru yağdıracaktır. Bundan sonra, tufan, kuşların

saklı yuvalarını ve balıkların sığınaklarını size getirecek

ve bol ürün alacaksınız. Bulutları güden bey, üstünüze

gerçek bir buğday yağmuru yağdıracaktır."

Halk çevresine toplandı.

(Bundan sonraki 4 satırda yaşlıların ve gençlerin

gemiye gerekli gereçleri taşıdıkları anlatılmaktadır.)

Küçük yavrular bile gemi için zift taşıyorlardı. Güçlü

erkekler gemiye yedek kereste getiriyorlardı. Beşinci

günde geminin kaburgasını oluşturdum. Geminin temeli

(omurgası) bir iku (108) genişliğindeydi. Kenarları

(küpeştesi) iki kez on kamış (109) yüksekliğindeydi.

Üst güvertesi de alt güverteye tümüyle eşitti. Bunun da

her yanı, iki kez on kamış uzunluğundaydı. Bundan sonra

geminin dış yüzünü (bordasını) hazırladım ve onları

boyadım. Gemiyi altı katlı yaptım. Geminin alt ve üst

güvertelerini yedi bölüme ayırdım, ambarını da dokuza

böldüm. Ortasına da su kazıkları çaktım (110). Güzel

kürek seçtim. Ve geminin yedeklerini ambara koydum.

Eritmek için kazana 21600 ... zift döktüm (111). Bunun

yarısını saf zift olarak gemiye sakladım. Tekneciler,

gemiye 10800 şırlık (112) getirdiler. Bunun üçte biri

peksimet kızartmak için harcandı; üçte ikisini de gemici

sakladı. İşçilere çok sığır kestim. Ve her gün koyun

boğazladım. Ustalara, ırmak suyu gibi bira, rakı, şırlık

ve şarap akıtıldı. Bunlar, Nevruz bayramına [?] benzer

bir bayram kutladılar. Ustayı yağlamak için kendi elimi

de bulaştırdım. Gemi yedinci günde tamam oldu. Gemiyi

kızaktan indirmek güç oldu. Çünkü, geminin üçte

ikisi suya girinceye dek, onu, kızak üzerinde aşağıdan

ve yukarıdan itmek zorunluğu vardı.

Elime geçen her şeyi içine yükledim. Elime geçen

her gümüşü içine yükledim. Elime geçen her altını içine

yükledim.

 Bütün soyumu, sopumu ve kavmimi gemiye bindirdim.

Yazının yabanıl, yazının evcil hayvanlarını ve bütün

ustaları gemiye aldım.

Şamaş, bana bir süre verdi: bulutları güden, akşamleyin

bir buğday yağmuru yağdıracak diye. O zaman gemiye

bin ve kapını (lumbar ağzı) kapa diye. Bu süre yaklaştı:

bulutları güden, akşamleyin buğday yağmurunu

yağdırıyordu. Ben havanın yüzüne baktım. Hava, bakılmayacak

kadar korkunçtu.

 Ben geminin içine bindim ve kapımı kapadım. Gemici

Pusur-Amurri'ye, gemiyi yaptığından dolayı, sarayı

her şeyiyle teslim ettim. Artık gökten kara bulutlar

yükseldi. Bulutların içinde Adad (113) gürledi. Şullat

ve Haniş (114), tanrıların kafilesini çekiyorlardı. Saray

uluları, bunların peşi sıra dağları ve ovaları aşıyorlardı.

Büyük İra (115), bütün bentlerin kazıklarını çekti. Ninurta

da ilerleyip büyük havuzun sularını boşandırdı.

Anunnaki tanrıları, meşaleleri yukarı kaldırıyorlardı.

Tanrıların saçtıkları ışın, ülkeyi kızıla boğuyordu. Fırtına

tanrısının saçtığı yalım, gökyüzünü yalıyordu. Bütün

güneşin ışıklarını kararttılar. Büyük fırtına, ülkeyi

bir çanak gibi parçaladı. Bir gün karayel esip hepsini sildi

süpürdü. Sonra birdenbire poyraz esip ülkenin altını

üstüne getirdi. Rüzgarlar insanların tepesinde savaş

edercesine çarpıştılar. Kimse kimseyi göremiyordu. Ve

gökten bakılınca insanlar tanınmıyordu. Tanrılar bile

tufandan korkarak geri çekildiler. Ve göğün en yüksek

katına kadar çıktılar. Tanrılar, orada bir köpek gibi kıvrılmışlardı.

Göğün en son eteklerinde büzülüp yatıyorlardı.

İştar çocuğuna ağlayan bir ana gibi bağırıyordu.

Tanrıların ecesi, güzel sesiyle ah ediyordu: Yazık o güne.

O gün çirkef olsun. Benim, tanrılar meclisinde kötülük

buyurduğum o gün. Ben nasıl oldu da tanrılar toplantısında

kötülük buyurdum? Nasıl oldu da insanları

yok etmek için bu savaşımı buyurdum? Benim sevgili

insanlarım, denizi balıklar gibi doldursunlar diye mi doğuyordu?

 Anunnaki tanrıları onunla birlikte ah ediyorlardı.

Onlar, yerlerinde ağlayarak oturuyorlardı. Dudakları

çatlamıştı (116). Ve ağızlarından buhar çıkıyordu.

 Fırtına ve tufan, altı gün, yedi geceyi geçti. Fırtına

yurdu silip süpürüyordu. Artık yedinci gün gelince tufan

fırtınası savaşımı durdurdu. Önceden dalgaları bir

ordu gibi birbiriyle savaşan deniz, şimdi dinginleşti. Kötü

rüzgar dindi ve tufan sona erdi. Havaya baktığım zaman

ortalıkta sessizlik vardı. Ve bütün insanlık çamur

olmuştu. Suyun bastığı yüzey, dümdüzdü.

 Bunun üzerine hava deliğini açtığım zaman, güneşin

sıcağı burnumun kanatlarına vurdu. Diz çöküp oturdum

ve ağladım. Gözyaşlarım burnumun kanatlarından

akıyordu. Sonra ufuklara bakarak denizin kıyısını aradım.

Her yana on iki kez on iki defa bakınca denizden

bir ada yükseldi. Sonunda gemi Nissir (117) dağına

oturdu. Nissir dağı gemiyi tutup onu sallanmaya bırakmadı.

Birinci gün, ikinci gün Nissir dağı gemiyi tuttu

ve onu sallanmaya bırakmadı. Üçüncü gün, dördüncü

gün, Nissir dağı gemiyi tuttu ve onu sallanmaya bırakmadı.

Beşinci ve altıncı gün Nissir Dağı gemiyi tuttu ve

onu sallanmaya bırakmadı. Yedinci gün gelince, dışarı

bir güvercin çıkarıp uçurdum. Güvercin gitti, geldi. Onca

konacak bir yer belli olmayınca geri döndü. Dışarı

bir kırlangıç çıkarıp uçurdum. Kırlangıç gitti, geldi. Onca

konacak bir yer belli olmayınca geri döndü. Dışarı

bir karga çıkarıp uçurdum. Karga gidip bir keliyi (118)

gagaladı.

 Bundan sonra dört rüzgar yönüne her şeyi dışarı salıverip

bir kurban kestim. Dağın tepesinde bir tütsü sungu

hazırladım. Artık yedi ve nice yedi sungu küpleri yerleştirdim.

Bu küplerin taslarına güzel kokulu kamış, katran

sakızı, ve mersin kokusu (myrte) döktüm. Tanrılar

bu güzel kokuyu aldılar. Tanrılar, kurban verenin tepesinin

üstünde sinekler gibi toplandılar. Büyük tanrıça

oraya gelir gelmez kendi zevki için yaptığı büyük gerdanlığı

yukarı kaldırdı: "Siz oradaki tanrılar! Ben boynumda

taşıdığım bu gerdanlığın taşlarını nasıl unutmuyorsam,

bu günleri de sonsuza dek anımsayacağıma ve

asla unutmayacağıma ant içerim. Bütün tanrılar bu güzel

koku sungusuna gelsinler. Ama, Enlil bu sunguya

gelmesin! Çünkü körü körüne tufan yaptı ve insanlarımı

yıkıma uğrattı!"

Enlil oraya gelir gelmez, gemiyi görünce öfkelendi.

İgigi tanrılarına son derecede kızdı: "Buradan bir

can kurtulmuştur. Bu yıkımdan kimse kurtulmamalıydı!"

  Ninurta, konuşmak için ağzını açtı ve Enlil'e, yiğite

dedi:

 "Böyle bir şeyi Ea'dan başka kim bulup düşünebilirdi?

Her beceriyi, her hileyi yalnızca Ea bilir."

  Ea, konuşmak için ağzını açtı ve Enlil'e, yiğite dedi:

 "Ey tanrıların büyük üstadı, ey yiğit Enlil! Ah, nasıl

olur da sen körükörüne tufan yaptın? Onun suçunu

suçluya yüklet! Kelepçesini gevşet ki etini kesmesin. Yine

kelepçesini çek ki daha gevşek olmasın (119). Senin

yaptığın bu tufan yerine, bir aslan kalkıp insanları azaltsa

daha iyiydi! Senin yaptığın bu tufan yerine, bir kurt

kalkıp insanları azaltsaydı daha iyiydi! Senin yaptığın

bu tufan yerine, veba tanrısı kalkıp insanlara bulaşsaydı

daha iyiydi!.

 Ben, büyük tanrıların gizini açığa vurmadım! Aklı

pek çok olan (120) bir düş gösterdim. O, böylece tanrıların

gizini öğrendi. Şimdi onun için bir karar vermek

sana düşer!"

 Enlil, geminin içine binip elimden tuttu ve beni karaya

çıkardı. Kadınımı da çıkarıp yanında diz çöktürdü.

Alınlarımızı elledi ve aramızda durarak bizi kutladı.

"Utnapiştim, bundan önce bir insandı. Fakat şimdi, Utnapiştim

ve kadını bizim gibi tanrılar olsunlar! Utnapiştim

otursun!

 Uzakta. Irmakların denize döküldüğü yerde!"

 Enlil'in bu sözlerinden sonra, beni aldılar ve uzakta,

ırmakların ağzına oturttular. ...

"MEB yayınları, Dünya Klasikleri"nden Gılgamış Destanı'nın, Cumhuriyet Gazetesi tarafından Cumhuriyet'in 75. yılı nedeniyle tekrar yayımladığı kitaptan alınmıştır. Çeviren:Muzaffer Ramazanoğlu

Bu destanın farklı versiyonları da vardır.